Kiezen voor kinderen…

Een vrouw met een prachtcarrière. Ik lees het interview met topviroloog Marion Koopmans in Volkskrant magazine. Zij heeft wél kinderen en een man die ook volop zijn leven leeft.. Petje af. Ik had het haar absoluut niet nagedaan. Dat geldt denk ik voor véél vrouwen (en zeker ook mannen!)…we zijn niet allemaal op dezelfde manier krachtig en talentvol. We zijn niet allemaal op dezelfde manier gestimuleerd door onze omgeving.

Je vraagt je af wat dit met nieuwe economie te maken heeft…Nou, ik zal het je uitleggen.

Marion heeft geluk en heeft haar talent ten volle kunnen ontwikkelen Daarnaast is ze moeder. Met een partner die haar steunde, organisatietalent en een goed inkomen was het allemaal best goed te doen…

Als je de wind mee hebt, kan alles natuurlijk, maar misschien kun je je voorstellen dat – als één of meer van de genoemde factoren ontbreken jou in een dergelijke situatie tegenhouden om je in de jaren dat je de meeste energie tot je beschikking hebt jezelf te ontwikkelen en daarmee je volle potentieel te schenken aan de samenleving.

Een carrière en kinderen gaan niet heel gemakkelijk samen en juist op de leeftijd dat een eventuele carrière alle aandacht vraagt, is jouw lichaam (als vrouw) het meest geschikt om kinderen voort te brengen…Tegen je veertigste wordt dat allemaal een stuk moeizamer…

Zou het de samenleving én onze gezondheid niet ontzettend veel goed doen als we er eens mee ophouden om ouders alléén verantwoordelijk te maken voor de héle zorg voor een gezin?

Zouden we er misschien allemaal van kunnen profiteren als we grotere samenlevingsverbanden stimuleren – al dan niet in familieverband – waarin kinderen samen opgroeien? Waar ouders gewoon aanwezig zijn, maar niet alléén de verantwoordelijkheid dragen voor de hele thuissituatie?

Zodat het ook nooit meer een probleem is en je ontwikkeling totaal niet in gevaar komt, als je geen vaste partner hebt of heel jong zwanger raakt? Zodat je niet hoeft te ‘offeren’ voor de carrière van je partner?

Andere manieren van wonen en samenleven, in grotere, verbonden gemeenschappen – met voldoende privacy, vrijheid en ruimte voor iedereen – maar wel met veel meer mogelijkheden tot gemeenschappelijkheid en alle voordelen van het gemakkelijker kunnen uitwisselen van van álles: verzorging, onderhoud, schoonmaak, opvang, huiswerkbegeleiding, vervoer naar sport en hobby. Je kunt er vast nog veel meer verzinnen.

Veel méér mogelijkheden ook om veel geld te besparen vanwege een effectiever gebruik van middelen, tijd, ruimte en energie…

Ouderen die niet langer buiten spel worden gezet, ongewenst kinderlozen die gewoon ‘mee’ kunnen zorgen…

Zonder dat iemand overbelast raakt of ongewild ergens verplicht aan mee moet doen…Met duidelijke afspraken en volkomen transparantie in de organisatie kan dat lukken…Een soort commune nieuwe stijl, maar wel eenentwintigste-eeuws? Uiteraard natuurlijk alleen als je dat voor jezelf of je gezin zou willen.

Als zo’n nieuwe manier van samenleven gangbaar zou worden, zou de nieuwe economie er wel bij varen, want ieders potentieel zou veel beter benut worden. En niet alleen dat: ik denk dat zo’n setting mensen ook gewoon heel gelukkig kan maken..Heeft vast óók een geweldig effect op de kinderen!

Het zijn maar ruw geschetste ideeën. Laat het mij weten als je die van jou eraan wilt toevoegen en ook als je kritische kanttekeningen plaatst!