Pakken

De afstandelijke, koele big shots – strak in het pak, maar daaronder levensgevaarlijk – zijn uit op macht, vechten elkaar de tent uit om de positie van eindbaas en willen voortdurend scoren ten koste van anderen, vaak ook collega’s en teamgenoten… De grote baas is oppermachtig en kan je elk moment maken of breken. Iedereen is mooi, goedgekleed, talentvol en bewonderenswaardig, maar respect voor elkaar…ho maar..

De andere kantoren in de stad zijn er ook voortdurend op uit om jouw bedrijf de nek om te draaien.

Vaak zijn het mannen, maar ook de talentvolle – en adembenemende – vrouwen worden geacht zich zo te gedragen. En dat lukt ze ook.

Iedereen speelt op zijn of haar eigen niveau met mensen en organisaties alsof het legoblokjes zijn. Zolang er maar niet illegaals bewezen kan worden…

Een partner in de zaak verzwijgt dat hij bruut overvallen is op straat om niet voor zwak te worden aangezien.

Een ambitieuze dame verbergt angstvallig dat ze lijdt aan een zware migraineaanval omdat ze doodsbang is een promotie mis te lopen.

Secretaresses en ondersteuners voegen op een moederlijk-strenge manier af en toe een stukje menselijkheid toe.

Gewone ‘associates’ werken minimaal 80 uur in de week, óók als ze een gezin hebben met pasgeboren baby’s of als hun moeder op sterven ligt. Anders ligt ontslag op de loer. En dan moet je blij zijn als je nog ergens anders aan de bak komt, want de social security is een lachertje…

Keihard zijn en pakken wat je pakken kan…Dan ben je een winner. En dan pak jij alles…Die anderen zijn verliezers en die verdienen het maatpak of de designerdress ook niet….

Zomaar een aflevering van Suits dus. Héél vermakelijk, maar helaas ook dichtbij de waarheid bij veel bedrijven, en niet alleen binnen het westerse kapitalisme, durf ik te beweren.

Een wereld van erop of eronder. Van risico’s die je aan de bedelstaf kunnen brengen. Van hard zijn voor elkaar, want we kunnen lang niet allemaal winnen; bewijs maar dat je de beste bent.

In de nieuwe economie gaan we dit anders doen. Er wordt nog steeds hard gewerkt en we hebben nog steeds talenten die we inzetten en die geprezen worden en beloond, maar we doen het voor elkaar, voor onze klanten. Om ons product beter te maken. Onze klanten beter te bedienen. Onze gemeenschap welvarender te maken. Geen stoere poppenkast, maar zorg voor elkaar.Geen verliezers meer, alleen winnaars.

Het is leuk als jouw team of jouw bedrijf het beste is, maar dat wordt nooit meer de ondergang van een individu of organisatie die ongeveer hetzelfde product of dezelfde dienst levert…die groep van zelfstandigen sluit zich eventueel aan bij jouw organisatie of richt zich met product of dienst op een andere specifieke behoefte…Er zijn mogelijkheden en alternatieven genoeg.

Als iemand niet meer binnen de organisatie past, tast dat nooit de basis van zijn of haar bestaan aan…

We willen overeind blijven, dus we werken ons niet over de kop en respecteren onze eigen grenzen en die van de ander. Daarmee blijven we duurzamer productief en we putten onszelf niet uit.

That will suit us much better!