Een man van 42 wordt – naar het schijnt – doelbewust overreden door een pakketbezorger. De man maakte een wandeling met zijn vrouw en sprak de bezorger aan op zijn rijgedrag. Zeer schokkend nieuws. Als je zoiets hoort, weet je even niet waar je blijft. Een poel van leed, woede en verdriet. Een teken des tijds… Maar welk teken des tijds kunnen we hier precies uit destilleren?
Een jongen van 18 uit Woerden. Verder weet ik niets van deze jongen. Ik begrijp dat er veel wraakgevoelens en nijd over hem worden uitgestort, maar het blijft een mens.
Daarom vraag ik me dit af: wat in vredesnaam brengt zo’n jongeman in zo’n extreme en explosieve staat van stress? Kan dit misschien iets te maken hebben met de werkdruk die heerst in deze beroepsgroep? Dat het alleen om quota halen gaat en niet meer om de menselijke maat? Ik weet vanuit mijn eigen werkervaring hoe zwaar het is om op de weg te zitten de hele dag. En ik werd niet eens onderbetaald…
Mijn man Jeroen tipte mij over het onderstaande item (artikel en radiofragment) op radio 1 onlangs, vóórdat dit gebeurde. Ik wil niks goedpraten, maar ik vind dat we echt serieus anders om moeten gaan met mensen die zwaar en – juist in deze tijden – belangrijk werk doen. Zorgen dat ze goed betaald worden en op een verantwoorde, rustige manier hun taak kunnen vervullen. Gewoon genoeg mensen inzetten en deze mensen tevreden laten zijn met de compensatie voor hun niet altijd even makkelijke job; vooral nu er al maanden topdrukte heerst. Ja, misschien moet je dan genoegen nemen met een iets minder florissant bedrijfsresultaat, in geld uitgedrukt…Inderdaad!
Ik weet dat ik kort door de bocht ga nu, maar denk er eens over na. Had deze verschrikkelijke gebeurtenis dan misschien voorkomen kunnen worden..?
Nieuw! Economie! 
Geef een reactie