Min of meer serieus opperde ik onlangs in een bericht op LinkedIn dat het misschien een goed idee zou zijn om een maximum vermogen af te spreken. Bijvoorbeeld van drie miljoen euro. Veel mensen lezen zo’n bericht, niemand reageert... Heel frustrerend!
Dat is voor mij een bekend fenomeen. Kennelijk wordt een dergelijk idee gek, te extreem of misschien te algemeen bevonden? Of trek ik een voorbarige conclusie?
Want zo vreemd is zo’n maximum niet. Een dergelijke gemeenschappelijke afspraak – dat is nog steeds mijn definitie van een democratisch besluit – sluit aan op de steeds vaker door miljonairs, miljardairs en andere vermogenden geuite wens om hun kapitaal in te zetten ten behoeve van de samenleving.
Verder sluit dit idee naadloos aan op het basisinkomen aan de onderkant.
‘Mijn’ idee (het is niet een door mij bedacht idee, maar ik onderschrijf het en heb het van ganser harte overgenomen uit een inspiratiebron) is grofweg aan de onderkant voorzien van een ruim en onvoorwaardelijk minimum, dat kan worden aangevuld tot een bepaald maximum dat niet belast wordt. Vanaf een bepaald vermogensmaximum dat mensen die dat willen toch de vrijheid geeft echt veel geld ter beschikking te hebben wordt alles afgedragen aan de gemeenschap.
Ik schrijf bewust ‘gemeenschap’ en niet ‘overheid’ omdat het begrip overheid toch nog steeds gelinkt is aan extern gezag, wellicht stammend uit ons feodale verleden.
Misschien moet je het afgedragen vermogen toch van een naamplaatje voorzien en de afdrager de mogelijkheid geven te kiezen voor een bestemming, zodat je een positieve prikkel afgeeft voor het genereren van slagkracht binnen de gemeenschap…
Wat je moet doen is voor jouw regio berekenen of er dan genoeg binnenkomt om het basisinkomen te financieren en alles waar je als gemeenschap verantwoordelijk voor wilt zijn.
Wil je alsjeblieft reageren? Hoe je er ook over denkt? Dat zou mij héél gelukkig maken; het zou iets moois op gang kunnen brengen, namelijk…
Nieuw! Economie! 
Geef een reactie