Vrouwenberoep

Sinds jaar en dag – met tussenpozen in andere functies – werk ik als secretaresse. Best een mooi beroep. Ik zorg dat anderen de gelegenheid hebben zich te richten op de inhoud; ik fabriceer de noodzakelijke kaders, produceer maatwerk in vormen waarbij anderen volop kunnen gedijen.

Dat brengt met zich mee dat ik een vergaarbak heb aan taken, die grofweg variëren van het inrichten en bijhouden van beheerssystemen, het organiseren van bijeenkomsten, het bewaken van doelstellingen en afspraken en het factureren van klanten tot aan het beheren van agenda’s van collega’s, het bestellen van literatuur en kantoorbenodigdheden en elegant en bescheiden gastvrouwschap (Lees: koffie serveren met een glimlach).

Van secretaresses wordt in hoge mate nauwgezetheid en (min of meer) perfectie verwacht, terwijl je voortdurend open hoort te staan voor nieuwe vragen en verzoeken van veel mensen binnen en buiten de organisatie. Door middel van heldere communicatie, discretie en doortastendheid zorg ik dat alle noodzakelijke en gewenste verbindingen binnen mijn segment en de andere delen van de organisatie intact blijven. Dit doe ik ook door er actief voor te zorgen dat collega’s zich prettig blijven voelen en zich niet snijden aan de scherpe kantjes van de organisatie. Een vrouwelijk getinte kwaliteit? Zeker wel! Maar absoluut niet voorbehouden aan vrouwen en een kostbaar asset voor elke organisatie…

Een secretaresse anno 2021 functioneert vaak veel meer als afdelingsmanager dan als moederlijke typekip. Dat wordt ook heus wel gewaardeerd, maar helaas over het algemeen niet in de vorm van de status, het respect en een betaling die passen bij het managerschap…

De aanwezigheid van een secretaresse wordt desondanks ook vaak meer als luxe dan als noodzaak gezien.

Het element moederschap is niet verdwenen: je moet de schijn wekken dat alle taken min of meer moeiteloos dóórgaan en dat je over een soort geheime toverkracht beschikt waarmee je alles dagelijks vlekkeloos kunt laten verlopen. Ook taken waarvoor de verantwoordelijkheid van het ene op het andere moment aan je wordt toegeschoven…Als douceurtje hebben we net als moeders jaarlijks een dag waarop we overstelpt worden met schuldbewuste boeketten en dozen chocolade…

Nu bezit ik natuurlijk over volop geheime toverkracht ;), maar ook die loopt gevaar uitgeput te raken als je voortdurend bestookt wordt met onrealistische verwachtingen tegen een onwaarschijnlijk laag tarief… En dan moet je ook nog eens heel dankbaar zijn dat jouw functie nog niet wegbezuinigd is…

Eén van de mensen – nog wel een vrouw – met wie ik al jaren samenwerk, merkte vorige week nog op dat vrouwen veel geschikter zijn voor dit vak, want mannen zijn hiervoor niet dienstverlenend genoeg. Ze voegde aan deze grove generalisatie nog toe dat een dergelijk beroep voor mannen toch ook echt niet ambitieus genoeg zou zijn. Dit wekte een erg onprofessionele woede bij mij op, die ik maar even niet direct geuit heb…(Enkele uren later kon ik mijn gram gelukkig kwijt bij mijn man en even tegen wat kussens aanstompen.)

Helaas drukken haar woorden uit hoe de meeste mensen nog steeds over mijn – helaas nog steeds – typische vrouwenberoep denken. Functienamen zoals als managementassistent en office manager zijn vaak niet meer dan pleisters op exact dezelfde wonde (die soms wel een paar honderd euro extra per maand opleveren).

Versta me niet verkeerd. Ik weet en voel dat ik een onmisbare schakel vorm als secretaresse en ik geniet van de veelzijdigheid en de afwisseling in mijn beroepsleven. Ik voel me uitstekend als spin in het web! Ik zou best iets anders willen en kunnen doen natuurlijk, maar ik zou best veel leuke aspecten van dit beroep missen.

Wat blijft ontbreken zijn de status, het respect en de beloning die passen bij mijn inzet, vaardigheden en kwaliteiten. Dit is puur seksisme. Roept u maar als u het niet met deze boude/boute uitspraak eens bent!