OUD

Afdracht van belasting – het woord zegt het al – is verplicht en de regels zijn zó ingewikkeld dat het zelfs een tak van sport binnen de juridische wetenschap is.

De overheid opereert als een ‘grote broer’ en eist in essentie – zoals in feodale tijden al gebruikelijk – dat jij waarde afdraagt, in ruil voor bescherming en burgerrechten.

In principe word je als belastingplichtige beschouwd als mogelijk fraudeur en in het beste geval als ‘klant’.

De overheid labelt burgers vanuit marketingtechnieken met behulp van ‘big data’. Dit heeft in Nederland de laatste jaren gezorgd voor één van de ergste ontsporingen van overheidsgezag ooit vertoond binnen een parlementaire democratie.

NIEUW

Belasting bestaat eigenlijk niet meer. Vanuit jouw productiviteit lever je een wezenlijke bijdrage aan de gemeenschap waarvan jij deel uitmaakt.

Je ontvangt onvoorwaardelijk een basisinkomen. Van het geld wat je daarboven aan inkomen genereert, draag je een deel af aan de gemeenschap.

Boven een ruim maximum – miljonair zijn is nog steeds mogelijk – draag je al je vermogen af aan de gemeenschap.

Een idee: over dat geld kun je – als je dat wilt – meebeslissen over de bestemming en bovendien komt – mocht je dat willen – jouw naamkaartje daarbij te staan.