Als je wereldwijd kijkt naar inkomens, dan zie je een verschrikkelijke onbalans: er bestaat een klein aantal mensen dat zoveel materieel goed tot hun beschikking heeft, dat je je afvraagt wat hun belang daar eigenlijk precies bij is en waarom ze dat in stand houden. Beseffen ze niet dat er veel andere, gelijkwaardige mensen leven, die helemaal niets hebben en daardoor ook niet in staat gesteld worden om zich te ontwikkelen?

Vaak zie je ook dat deze mensen zijn opgesloten in hun privileges of de angst dat alles weer wordt afgepakt. In wezen leven ze niet in vrijheid. En er zijn nog steeds heel veel mensen die zo weinig bezitten dat ze elke dag moeten vechten om te overleven: gezond eten, schoon water, onderdak, onderwijs, vervoer is voor hen allesbehalve vanzelfsprekend.

Werk levert weinig op en werkgevers vragen het uiterste van je. Er zijn gelukkig ook veel mensen die leven in een situatie dat er genoeg is van alles en die hun verlangen kunnen leven, maar ook zij moeten voorzichtig zijn, want als hen iets overkomt, lopen ze toch nog het risico alles kwijt te raken en terug te moeten in de ‘overlevingsstand’.